Uu
An Ambivalent center
Ambivalentie
Zelfreflectie
Groei
Het kunstwerk beschrijft een mentaal landschap met een gevoelstemperatuur tussen koud en warm, positief en negatief, ordelijk of chaotisch. Het landschap bestaat uit een netwerk van globes en tunnels. Het is mogelijk om vrij te reizen tussen deze globes, en op deze manier rond te dolen en te ontdekken.
We zitten gevangen in een web, een doolhof van keuzes. De natuurlijke entropie zorgt ervoor dat er altijd meer keuzes zijn dan een. Het vinden van de juiste of meest optimale, kost dan ook vaak veel energie en inzicht. Dit kunstwerk vertelt je dan ook niet wat te doen. Soms ben je simpelweg aan het dolen, dan weer heb je harmonie nodig, soms doe je je ontdekking in de pijn. Ambivalentie leert ons dat we de situatie die voor ons ligt moeten ontleden en bewust stelling moeten innemen om deze op te lossen.
We zijn zelf ons eigen slechtste waarnemers. Pas nadat we door het diepe getrokken zijn, en kijken vanuit de hoogte naar het dal die we achterlaten zien we pas ons spoor. Het is de dictatuur van alledag die je dwingt mee te gaan totdat je je opgeeft aan de sleur. Het ontsnappen aan dit doolhof, bewustwording en stelling nemen en ernaar handelen is naar mijn mening het grootste menselijke goed. Dit kunstwerk gaat niet over mijn reflectie. Door met empathie en pathos deze globes te vormen, hoop ik dat het uitnodigt tot reflectie. Het is de transcendente ervaring waardoor we de voetjes van de vloer kunnen tillen en onszelf tijdelijk kunnen ontstijgen. Waarnaar we weer terug op aarde ons goed kunnen spiegelen. De passieve beleving valt weg voor een rijke interne maar interactieve ervaring.
Progressie vindt plaats op de rand van chaos. Aan de ene kant geflankeerd door orde, waar stabiliteit heerst. Hier zal geen progressie voorkomen. Kracht zit daar opgesloten. Chaos kan door zijn vluchtige natuur geen kracht bevatten, ze lost direct op in actie. Ook hier zal geen vooruitgang plaatsvinden.
Groei ontstaat door het beuken van de chaos op de orde. Patronen ontstaat door de weerstand van orde om te veranderen en de veranderlijke natuur van chaos.
We zijn het naar onszelf en onze omgeving verplicht, om met deze krachten te spelen, en deze ons meester te maken.
An Ambivalent center
Het kunstwerk beschrijft een mentaal landschap met een gevoelstemperatuur tussen koud en warm, positief en negatief, ordelijk of chaotisch. Het landschap bestaat uit een netwerk van globes en tunnels. Het is mogelijk om vrij te reizen tussen deze globes, en op deze manier rond te dolen en te ontdekken.
Ambivalentie
Wij zitten gevangen in een web, een doolhof van keuzes. De natuurlijke entropie zorgt ervoor dat er altijd meer keuzes zijn dan een. Het vinden van de juiste of meest optimale, kost dan ook vaak veel energie en inzicht. Dit kunstwerk vertelt je dan ook niet wat te doen. Soms ben je simpelweg aan het dolen, dan weer heb je harmonie nodig, soms doe je je ontdekking in de pijn. Ambivalentie leert ons dat we de knoopwerk die voor ons ligt moeten ontleden en bewust stelling moeten innemen om deze op te lossen.
Zelfreflectie
Wij zijn zelf ons eigen slechtste waarnemers. Pas nadat we door het diepe getrokken zijn, en kijken vanuit de hoogte naar het dal die we achterlaten zien we pas ons spoor. Het is de dictatuur van alledag die je dwingt mee te gaan totdat je je opgeeft aan de sleur. Het ontsnappen aan dit doolhof, bewustwording en stelling nemen en er naar handelen is naar mijn mening het grootste menselijke goed. Dit kunstwerk gaat niet over mijn reflectie. Door met empathie en pathos deze globes te vormen, hoop ik dat het uitnodigt tot reflectie. Het is de transcendente ervaring waardoor we de voetjes van de vloer kunnen tillen en onszelf tijdelijk kunnen ontstijgen. Waarnaar we weer terug op aarde ons goed kunnen spiegelen. De passieve beleving valt weg voor een rijke interne doch interactieve ervaring, en ieder is hierin deelgenoot.
Groei
Progressie vind plaats op de rand van chaos. Aan de ene kant geflankeerd door orde, waar stabiliteit heerst. Hier zal geen progressie voorkomen. Kracht zit daar opgesloten. Chaos kan door zijn vluchtige natuur geen kracht bevatten, ze lost direct op in actie. Ook hier zal geen vooruitgang plaatsvinden.
Groei ontstaat door het beuken van de chaos op de orde, orde geeft weerstand en patronen ontstaan waar beide op elkaar reageren.
Wij zijn gedoemd, maar eigenlijk ook naar onszelf en onze omgeving verplicht, om met deze krachten te spelen, en deze ons meester te maken.